Խոհեր շարքից...

...

   Վերջերս հաճախ էի մտածում, թե ինչ է պետք մարդուն երջանկության համար: Մարդիկ անընդհատ սպասում են` ինչ-որ բանի, ինչ-որ մեկի կամ ինչ-որ իրադարձության:

  Ոմանք, հետեւելով վերջերս տարածում գտած կասկածելի ֆիլմերի պարունակությանը, գրում են թղթի վրա իրենց ցանկությունները, ապա նստում ու սպասում իրականանալուն, իսկ միթե Աստված ձեզ չի տվել ուղեղ, ձեռք ու ոտք, որպեսզի հասնեք ձեր ուզածին:

  Միթե այդ խղճուկ թղթի կտորն է, որ պիտի օգնի հասկանաք ինքներդ ձեզ, եթե ինքնուրույն չեք կարողացել...

  Բայց մի բան հանգիստ չի տալիս, հուզում է ու գցում անվերջ փնտրտուքի մեջ...

Աղոթք

   Աստված իմ, ես գիտեմ, որ դու քննում ես սիրտս, եւ քեզ հայտնի են անգամ այն ցանկություններս, որոնք ես չեմ հասկանում: Գիտեմ, որ ամեն ուզած բան միշտ չէ, որ պետք է իրականում:

   Դու գիտես իմ մտքերը... Եվ վստահ եմ, ավելի քան վստահ, որ նախապատրաստել ես ինձ համար ամենա-ամենակարեւոր եւ բարի դեպքերը...

   Ապա տուր ինձ ուշադրություն նկատելու այդ պարգեւները, հայտնվելու ճիշտ ժամանակին, ճիշտ տեղում: Տուր այնքան աշխատասիրություն ու եռանդ, որպեսզի երջանկանամ` քաղելով իմ իսկ ջանասիրության պտուղները...

   Ես սպասում եմ ու շնորհակալություն հայտնում այն ամենի համար ինչ ունեմ, ինչ ունեցել եմ եւ դեռ պիտի ունենամ...

   Շնորհակալ եմ այն ամեն ավելորդ բաների համար ինչ կորցրել եմ...

  Այո': Ազատիր ինձ անպիտան իրերից: Ինչու ոչ, անպիտան մարդկանցից... Եվ անպիտան հիշողություններից... Ամէն:

Հ.Գ.` Ոչ մի աղանդավորական խմբի անդամ չեմ, եւ անձամբ էլ աղանդավորներին ցույց եմ տալիս իրանց իրական տեղը... Հայ եմ, Հայ-առաքելական եկեղեցու հավատացյալ...