Հեռանում եմ...

Ես հեռանում եմ...
Ներիր, որ այսպես` հանկարծ ու անզգույշ,
Մի քար լռությամբ, անարցունք, անդարձ:
Ուզում եմ սերն այս պահենք որպես հուշ,
Ու էլ չլինի ո՛չ արցունք, ո՛չ լաց...
Բայց հեռանում եմ...

Ես հեռանում եմ...
Թեև հիշում եմ ձեռքդ ձախ այտիս,
Մատներիդ թեթեւ հպումն սրտադող,
Համբույրիդ համը լուռ շրթունքներիս
Ու խոր հայացքդ հոգիս դուրս հանող...
Բայց հեռանում եմ...

Ես հեռանում եմ...
Հիշում եմ թեև շատ ու շատ բաներ,
Որոնք չեն եղել ու չեն էլ լինի...
Լոկ խուլ պատկերներ, չհնչած բառեր,
Հազար այսպիսի թղթեր... Ու գինի...
Տես, հեռանում եմ...

Ես հեռանում եմ...
Թեև ուզում եմ չթողնես գնամ...
Բայց հեռանում եմ...
Լուռ հեռանում եմ...

10.09.2013

Հեղինակ՝  Էլյա Մանուկյան

Վերնագիր՝  Հեռանում եմ...