Ինձ չներեցիր քո ուշացումը

Սիրտս հոգնել է տխուր երգերից,

Ուզում եմ գրել լույս սիրո մասին.

Հոգնել եմ երգել սիրո վերքերից,

Եվ երազելուց լինել միասին:

Ինձ համար մեկ է, որ դու էլ չկաս,

Ու մեկ է նաեւ, որ չես էլ լինի,

Գնա քո ճամփով, դե՛ բարով մնաս,

Թող իմ օրհնանքը միշտ քեզ հետ լինի:

Տար քեզ հետ իմ սիրտն ու սերը անմար,

Ինձ պետք չէ այդ սիրտն, եթե չկաս դու.

Այն ստեղծված էր քե՛զ սիրելու համար,

Ստեղծված տրվելու միայն մեկ մարդու:

Պահիր որպես հուշ քո գաղտնարանում,

Պահիր սրբորեն, իմ խնդրանքն է քեզ,

Թող կյանքի դաժան կառափնարանում,

Քեզ միշտ հույս բերի ու լույս բերի քեզ:

Թող այն հիշեցնի լոկ սիրո պահեր,

Երջանիկ օրեր մի խենթ ամառից,

Երբ վերանում էր շահեր ու ահեր,

Մեր ունայն հոգու մռայլ աշխարհից:

Դե էլ ինչ ասեմ, ուշացած իմ սեր,

Գնա ու փնտրիր չուշացած սերեր,

Դու չներեցիր ուշացումը մեր,

Մինչդեռ սերը մեզ նոր կյանք կբերեր:

28.09.2015

Հեղինակ՝ Էլյա Մանուկյան

Վերնագիր՝ Ինձ չներեցիր քո ուշացումը